Onze geschiedenis begint in het jaar 2000.

Ik was in de 34. Weken zwanger en zet mij in mijn toekomst kraamkliniek voor, ahnend niets van wat al snel zou zenden mij. Reeds tijdens dit echografie ik geleerd, dat "iets" met mijn baby en was het niet eens met het Universitair Ziekenhuis in Keulen, alsook in de KKH Waldbröl SONOS verstuurd naar verschillende.

Maar wat precies duidelijk antwoord op mijn kind in orde was, Ik ben het niet en ik vermeden enige controle evenementen en genoten van de tijd tot de grote aftellen. Ik heb het er niet toe doet wat mijn baby was niet in orde, Het was mijn baby en alles speelde geen rol.

Aan 14.6.2000 was het zover. Na enkele inleidende experimenten gedaan mijn dochter op de moeizame weg naar de buitenwereld. In de cirkel kamer waren mijn woorden te veel artsen en terwijl mijn dochter en ik hebben bij de geboorte abrackerten, spookachtige stilte heerste.

Daar, en dan was ze er nog steeds heel .... ... .... ... blauwe twisted. en vreemde.

Natuurlijk, ik had geen gelegenheid om mijn dochter bij rust, omdat de artsen moesten zorgen voor hen en ze stabiliseren.

Na twee weken, dan eindelijk een vage diagnose: Dwerggroei en na nog eens twee weken en een weefsel analyse:

Chondrodysplasia punctata autosomaal-rezessiv

De informatie, Ik (soms alleen op een heel onderzoek eisen) ontvangen zijn als volgt:

Mijn baby stierf begin .... In een paar dagen of misschien alleen in een paar weken. Het kan te wijten zijn aan het calcifications in al haar voegen en een Tetraspastik niet verplaatsen. Uiteindelijk, een zuur in het bloed (de zogenaamde Phytansäure; alle mensen in de uitvoering) geconcentreerd, dat deze aanvallen de organen en mijn baby om te sterven. Of een normale infectie leidt tot een vroege dood.

Uff .... ik niet horen hoe mooi mijn baby, Ik heb maar heel weinig van harte gefeliciteerd met de geboorte en ik had genoeg van rust. ... Rust en stilte om te denken en te leren om mijn baby rustig.

Vandaag, 8 Jaren later, ben ik het zien van zo dankbaar voor de eerlijkheid van de artsen en de bijbehorende kans van mijn kind iets speciaals.

Met elke dag die voorbijgaat, elk uur en elk klein moment dat ik duidelijk was, wat is toevertrouwd aan mij voor een heerlijke schepsel. Ik ben geen gelovige, Maar ik geloof, dat alleen speciale mensen krijgen speciale kinderen, en zoals in dit geval een engel aan de kant.

Lisa-Marie is nu met haar 8 Jaren, is nog steeds een baby puur visuele: Het is klein, 75cm, weegt bijna 6 Kilo en een half uur zijn alle goede drinkfles.

U kunt zien is het niet onmiddellijk, dat het niet een "normaal" kind. Maar iedereen die de tijd neemt, neigt naar haar en ze reageert zullen worden beloond met deze unieke warme en vriendelijke glimlach. Er zijn heel weinig mensen, hebben de gave om te zien in de ziel van andere mensen en geven hen het gevoel, dat het leven een geschenk .... Maar Rhizokids kan.

Op mijn website wil ik deze zeldzame ziekte en ouders van deze engelen aanwezig zijn bieden de mogelijkheid te vinden gelijkgestemde. Er zijn meer dan je denkt ... de wereld ... maar hier in Duitsland de kans op een kind met RCDP 1:800.000 Levendgeborenen per ziekenhuis.

Op de volgende pagina's zal ik zowel de klinische beschrijving van de ziekte , en Lisa denken in woord en beeld.

En een ding wil ik je geven langs de weg:

Het is een mooi gevoel voor elke ouder van een gehandicapt kind krijgen, maar, geloof me. ... Het wekt krachten in een, een die nooit voor mogelijk had!

Ik wens u veel plezier op de zijkant van de kleine engel