My Life With Lisa

Byłoby to bardzo łatwe, teraz wszystko zawsze był cudowny, a Lisa był pierwszy dzień słońca. Byłoby po prostu powiedzieć, że .... Ale kłamstwo.

Nawet teraz 8 Kilka lat później, Pamiętam bardzo dobrze, że pierwszy rok z Lisa był bardzo dużym wyzwaniem. To było męczące, Wprowadził mnie do moich ograniczeń coraz częściej i były momenty, gdzie mogę płakać z czystej wyczerpania, jeszcze.

Bez względu na przyczynę, czy może to być całkiem normalne dla dzieci RCDP, Nie wiem, Ale Lisa nienawidził być dotykane. To nie ma znaczenia co zrobiłem, nawet gdybym tylko gładził jej drobne ręce, Zaczęła krzyczeć w. Tak więc z kursu, każdy pieluchę i ubrać się dla nas, aby wypowiedzieć podróży horror. Krzyknęła i byłem bardziej zdenerwowany ze strachu bym ją skrzywdzić. Oh, my oboje byli just great się kołysać się na siebie ... prawdziwy dream team.

Ale żeby było gorzej, Lisa została ze względu na odległość, zarówno soczewek kontaktowych i okularów zaćma soczewki. Haków na soczewki było, że są one czyste codziennie rano i codziennie wieczorem musiał wyjść. A teraz wyobraź sobie kogoś, Jak należy rumzufummeln z dużymi rękami dorosłych w oczach dziecka mało. Brak narzędzi (Takie pipety, Soczewki kontaktowe mają zasysać) zwolniony nas dwóch i walczyliśmy na co dzień i często podczas I wyciągnął ją z rogu moje oko nieco przypadkowo. To było straszne ... chciałem pomóc mojej córce, a nie jej, a jednocześnie nadal boli! I stało się, jak doszło, Lisa zostało wydane w regularnych odstępach czasu spojówek. Oznaczało to dla nas ... przerwa kontakt.

Jakie błogosławieństwo! Bo patrzcie!, Kiedy Lisa nie noszenia soczewek kontaktowych i po prostu mieć możliwość korzystania z ich oczu, Była szczęśliwa i zadowolona! Pozwolono mi jej dotknąć, Mogłem się zbliżyć do niej i nie boi! Minęło sporo czasu, aż zdałem sobie sprawę, związek ten. Ale to było dla mnie jasne, od czasu do czasu, Prawdopodobnie to, co Lisa, Nie widzę żadnych proces może i nagle wszystko się jej zugerauscht, Jej piekielny einjagte strachu. Niestety, nie wiedziałem o tej porze, że byłoby to nawet w ciemno, które byłyby w tej sytuacji z jednej strony. A więc postanowiłem dla dobra mojej córki, off pielęgnacji soczewek. Więc mam obawy Lisy kontaktu powoli uchwyt i mogliśmy spędzić Kuschelstunde. Opracowaliśmy nasz własny sposób, aby zrobić kilka rzeczy, z zB. Wyciągnąłem Lisa zawsze od stóp. Nigdy nie wzięła tylko nad głową, pierwsze z powodu tego uczucia tkwi w sweter lub jednostka nie posiada żadnej, a po drugie dlatego, że nie mógł się ruszyć jej broni, a nie przez Tetraspastik.

Ale oczywiście jestem również w latach wielokrotnie w obliczu sytuacji, w których myślałem,: "To tyle! Ile, nie może stać moje dziecko nadal?“ Z.B. Lisa, z ok.. 5 Lat z padaczką i otrzymał ataków zwiększenie ich krzyki ..., wykrztusiła, Wyglądało na to, by widzieć potwora, Jej spojrzenie było tak pełne paniki. Mogą one Christmas 2008 był tak poważnie chory, Właśnie wciąż obawia się, że ich życie będzie tego czasu nie wystarczy. Trzymałem ją w ramionach i prosił ją po cichu do dalszej walki, że nadal chcą doświadczyć tak dużo i chcę pokazać ją tak bardzo. I znowu przyniosła tej nieludzkiej siły do dalszych, Nie poddawaj się i dokonać następnej oddech.

Z oczywiście pomysł, że może to być ostatni dzień mojego aniołka, Nigdy dość get out of my head. To jest jak cień, nie widać, ale zawsze istnieje. I nauczyłem się od tego dnia każdego do korzystania z mojej córki, tak bardzo szczególne. Nie wiem jak długo ich mocy, wciąż idzie i jak długo nasze szczęście pozostaje do dzisiaj. ... I wiem, że wielki dzień w końcu wyrwać moje życie od swoich korzeni, ale do tego czasu:

Jestem wdzięczny, że mogę mieć aniołka na mojej stronie.